Bye Alice Springs HELLO Bali

The end of Alice Springs

Na een hele leuke tijd gehad te hebben in The Rock Bar, ben ik toch van baan veranderd. Gelukkig mocht ik in mijn eigen kamer blijven. Ik ben in maart voor Gap View hotel gaan werken. Daar had ik hele leuke collega’s en daar hadden wij ook hele leuke eventen… toch was het daar wel een stukje rustiger en was het anders dan in die andere bar. Na goed ik heb het nog een paar maanden volgehouden, tot begin juni. In die tussen tijd heb ik niet veel gedaan… veel zwemmen en berg beklimmen. Dat was echt  mijn favoriete, MT Gillen, 300 meter hoog en dan het liefst met zonsopgang of zonsondergang. Dan stond ik vaak om 5 uur en ging ik hem beklimmen :-D

Zwemmen en klimmen ging gelukkig goed met mijn enkel en vond ik ook super leuk… Ook werd ik steeds beter bevriend met Danny en Nath. Dat zijn echt twee goede vrienden geworden in Alice Springs en dat vond ik ook heel jammer om daar afscheid van te nemen. Zo hielden wij van BBQen en kamperen. Met goede vrijdag ben ik met hun naar Ellery Creek geweest en hebben daar het super gezellig gehad. Ondertussen koelde het ook lekker af snachts wat erg fijn was. Ik heb in mei helaas mijn auto moeten verkopen. Ik zou er toch niks mee doen en het geld kon ik gebruiken voor mijn verdere reizen. Ik heb hem verkocht aan een community. Cash in hand, wel 4000 dollar in briefjes van 20, hahaha geweldig. Ook heb ik in die tijd Mariska leren kennen. Daar heb ik het nog heel gezellig mee gehad. Die kwam echt op het juiste moment binnen stappen, want ze is echt een maatje geworden. Super fijn en ook veel te kort. Begin Juni zou ik dan alleen nog voor de ‘Fink Dessert Race’ blijven, want volgens Danny en Nath mocht ik dat echt niet missen… zaterdag 11 juni zijn wij out bush gegaan, helemaal volgeladen. Motor bikes hadden wij en super veel hout wat wij de eerste nacht er alweer door heen hebben gejast. Ook waren Becky en Craige er. Zondag kwamen dan nog Toni en Drew en dat later op de nacht Mariska…. Ohhh wat hebben wij het leuk gehad en super gezellig zo met muziek en elkaar om het kampvuur heen. Lekker Australisch. Zo leuk, dat Mariska, Danny en ik besloten nog een nachtje te blijven. Hihi en dan in Mariska haar auto terug, helemaal vol geladen over de onverharde weg.

Ow ja, Fink dessert race gaat ook zo door de woestijn over zand en steen. Overal langs de track heeft iedereen zijn kamp… lekker wildkamperen. Wij waren ‘camp redneck’. Wij lagen ook echt aan de track met ons kamp. ’s Ochtend hoorden je dan ook om 7;30 het geluid van race buggy’s en motor bikes voorbij komen. Het was een super ervaring om nooit te vergeten.

Afscheid viel mij toch wel zwaar, lieve Mariska bracht mij naar het vliegveld en daar ging ik… bye bye Alice Springs.

Bali enz.

17 juni was het dan zover, op naar Bali. Een welverdiende vakantie zou het worden. Nog gauw even gedoucht voordat ik naar het vliegveld ging, want man wat was het heet in Darwin, nog steeds! Ook heb ik de beroemde nacht markt nog bezocht. Super leuke creatieve tentjes waar je van alles kon kopen en ook heel veel eten.

Midden in de nacht zou ik gaan vliegen en dan midden in de nacht zou ik aankomen in Bali. Toch leuk hoor als je in zo’n land aankomt wordt je verwelkomd met zoveel mannetjes met zo ongelofelijk veel naambordjes… Tja de mijne kon ik toch eerst echt niet vinden.

Gelukkig na een tijdje kon ik mijn mannetje vinden. Bij het hotel aangekomen was het niet bekend dat ik zou komen, gelukkig wel goed gekomen met een prive kamer. En och wat was het ook hier weer heet.

Ik heb een paar dagen daar doorgebracht met lekker rusten zwemmen en leuke mensen ontmoeten. Zondag begon de surfkamp. Voor mij ging dat helaas niet door want ik had een voedsel vergiftiging te pakken. Balen! Na goed. Maandag eerste dag surfen, wat een verschrikking!!! Die golven joh, hoog! Ik vond dat helemaal niet leuk. Na twee golven gepakt te hebben ben ik ermee gestopt. Ik kwam vast te zitten in de wasmachines, omdat die golven maar bleven komen en uiteindelijk vloog ik recht op de rotsen af, doodeng. Die middag zijn wij naar Lombok gevlogen.. Marijn en Laura een Nederlands stelletje, super gezellig. Peter de trainee en Tim de Guide… Na die Tim had beter thuis kunnen blijven, want dat was helemaal geen leuke jongen om het maar lief te zeggen. In Lombok hadden wij met zijn allen een huis en deelden wij kamers. Eten zat er bij in en de eerste avond werden wij naar een berg gebracht die wij opklommen met een prachtige zonsondergang.

Wel weer pech gehad, ik had overal rode extreem jeukende bulten op mijn lichaam en trok het niet meer. Bij een kliniek heb ik een allergie injectie gehad en medicijnen, die hielpen uiteindelijk wel. Wat daar ook helemaal niet leuk aan was is dat die Tim alleen maar zat te klagen over dat hij wilde douchen. Ik voelde mij daardoor niet echt op mijn plek, maar gelukkig waren Marijn, Laura en Peter echt heel lief.

Tweede dag voor mij surfen was super!!!! Gelukkig was ik niet de enige die nu doodsbang was voor die hoge golven, Laura had dat ook. Maar die dag was onze dag. Helemaal super. Jeee

Volgende dag ook, echt helemaal leuk!! Toen was het alweer woensdag, diezelfde dag zijn wij met de boot naar het eiland Lembongan gegaan. Verschrikkelijk!! Hahaha veel te heet op die boot en ook veel te veel mensen. We mochten niet buiten of op het dak zitten, nou ik heb dat geweten… helaas leid ik best heftig aan wagenziekte en zeeziekte. Blij toen ik weer voet aan wal zette.

In lembongan hebben wij donderdag erg goed gesurft en de middag besteed aan scooter rijden en het eiland verkennen. Ondertussen hadden Laura, Marijn, Peter en ik het super gezellig met elkaar. Zo waren wij een fijne groep. Vrijdag was onze laatste dag surfen, dat was helemaal niet geslaagd, omdat Tim steeds zat te klagen over te kleine golven, kregen wij die middag hele hoge golven. Laura is er niet eens ingegaan. En terecht. Ik heb het wel geprobeerd, maar na een hele hoge golf mij meesleur en het bord hard tegen mij lichaam had gekregen had ik het wel gezien. Dat was wel jammer. Later op die dag namen Laura, Marijn en ik afscheid van Tim en Peter. Wij hadden namelijk besloten om te blijven en niet mee terug te gaan naar Bali.

Wij gingen namelijk de Rinjani trekking doen, whooeee whooeee (geen idee nog waar ik aan was begonnen)

Vrijdag middag zijn wij op een scooter met al onze bagage (hilarisch) naar ons goedkope schattig hotelletje gegaan. Nog voor 1 nacht en dan terug naar Lombok.

Rinjani trekking

Zaterdag zijn Laura, Marijn en ik terug naar Lombok gegaan. Daar gingen wij nog gauw even shoppen voor warme kleding voor Laura en Marijn. Die nacht toch nog maar een kamer met airconditioning genomen, hopen op een goede slaap want dat konden wij nog wel gebruiken. Top hotelletje hadden wij ook, iedereen hielp ons zo goed met alles. En toen was het zondag ochtend, 5 uur werden wij opgehaald. Om vervolgens naar het kantoor gebracht te worden. Daar hadden wij ontbijt en konden wij onze bagage droppen. Alleen het hoognodige mocht mee. Ook ontmoette wij de rest van onze groep. Yleen, Sebastian en Mike. Kwamen uit Kuta en Mike uit NZ. Voordat wij die berg opklommen was het al 11 uur of 12 uur… eerst nog een uur rijden en inschrijven en toen konden wij gaan.

Na 1,5 uur klimmen ofzo hadden wij lunch. Een vieze bedoeling daar hoor, waar iedereen afval achterlaat en de aapjes naar je aan het loeren zijn voor eten. De ‘porters’ namen alles mee naar boven, zoals eten, slaapzakken, tenten, water, matjes en weet ik het… wauw dat vond ik pas knap. Elke keer probeerde ik dan ook om achter zo’n porter te lopen zodat ik een voorbeeld had dat het altijd nog erger kon. (waar ben ik aan begonnen!!!!!!!!)

Tweede deel van de eerste dag was een zware klim. De eerste uren vond ik het maar niks, maar uiteindelijk kreeg ik er plezier in en had veel praatjes met andere mensen die ook naar boven klommen (honderden ofzo). Zo kon ik wel vertellen dat ik dit vroeger verschrikkelijk vond. Leuke herinneringen aan berg vakanties met mijn vader en nu deed ik het voor mijn lol.

Toen ik bijna boven was (van eerste dag) hoorde ik muziek…”is dat nou hardcore” dacht ik… ik liep nog sneller omhoog. Ja hoor! Stonden daar drie Nederlanders lekker los te gaan op Happy Hardcore… Geweldig!!! Dat maakte mijn dag helemaal compleet, toppers!!!

Eerste nacht hebben wij geslapen in snel opgezette tenten met veel wind, op een hanenkam van de berg, gezellig bij Laura en Marijn in de tent. Volgende dag 2am ging de wekker!!! Wow, maar wakker was ik. Helaas hadden Marijn en Laura niet zo’n goede eerste dag gehad dus die besloten om niet mee te gaan. Dus daar gingen Yleen, Mike, Sebatian, The tourguide en ik …. Op naar de echte top!!  (wow serieus echt nog geen idee waar ik aan begonnen was.

Al gauw lagen Sebastian en ik aan kop. Hij had alleen al zijn water en eten aan zijn zus gegeven en niks bij zich. Ik had een rugtas vol (controlfreak) dus zei dat wij het wel gingen redden. Sebastian en ik gingen ervoor. Sebastian had 1 keer eerder op de berg opgegeven… ikzelf had de gedachten nog, nee ik wil het toch echt proberen!... hup ik verder en ook Sebas kwam er weer bij…

Sebatian en ik hadden het echt heel moeilijk, de zon kwam langzaam op en de grond werd alsmaar zwaarder om te beklimmen. Daar kwam bij dat het echt heel koud was, echt heel koud met onwijs veel wind. Wij zagen op geve moment een rots en wij dachten…. Dat is het…. Dat is het en niet verder… toen wij die rots bereikten zagen wij de wolken wegtrekken en keken omhoog. Daar was het!!!! Dat is eeeccchhhtttt de top. Met volle moed gingen wij toch verder, en hoe zwaar wij het ook hadden, wij gaven niet meer op!!! Maar ow wat was dat zwaar en wat was ik die Mt Gillen training in Alice Springs zo dankbaar.

Toen wij dachten er bijna te waren duurde het nog steeds wel een uur, wauw…. Wij hebben het gehaald en wat waren wij blij… en knuffelen en lachen en foto’s maken en constant elkaar bedanken. Wauw, dit was echt wel denk ik het zwaarste wat ik ook gedaan heb, lichamelijk. En ik moest nog terug ;-) Trouwens die Sebastian is 16 jaar!!! Ik dacht toen hele andere dingen, whahaha , wat een respect heb ik voor hem…

Op naar beneden was geweldig!! Net skiën. Ik had alleen de fout gemaakt omdat met de punten naar beneden te doen ipv side ways. Dat hebben mijn tenen wel gevoeld. Het laatste stuk, was ik er ook helemaal klaar mee. Zoveel pijn en ik had honger en ow als ik maar even 10 min mijn ogen mocht dichtdoen. Bij het kamp aangekomen stonden trappelend op ons te wachten wij moesten gauw door anders zouden wij de rest niet redden, omg! Sebas en ik zijnde enige die het gehaald hadden… Marijn en Laura hadden weer energie en de rest had even kunnen rusten. Ok gauw vol proppen, spullen herpakken en gaan. De tocht naar beneden naar het meer was verschrikkelijk. Ik liep achteraan en zei niks, niks voor mij. Ik was zoooooo moe. Na de lunch ging het wel weer, even gerust. Bij hetmeer aangekomen gingen wij de hotspring in, zeer verdiend en zoooo welkom vonden wij… hihi…

Twee de nacht in, ik had geslapen als een roos. 2 uur weer opstaan en weer klimmen, omhoog naar de krater. Muziek helpt trouwens echt! Wat was ik blij met mijn telefoon en lang leve spotify!!!

Op de krater gewoon weer naar beneden…. Het ging regenen en het was super glad, mijn oassic runners waren hier toch niet zo goed voor gemaakt. Na de lunch weer verder naar beneden. Dat was een heel leuk pad met veel bomen en wortels die uitstaken en gewoon geleidelijk naar beneden ging. Nog 4 uur, nog 3 uur, nog 2 uur, nog 1,5 uur…. Pfff onze benen waren het nu echt aan begeven.

Zoooooo blij toen wij er waren en zo blij toen wij onze chauffeur zagen… hihi sebas had nog een scooter rit kunnen regelen… toen ik helemaal klaar en verloren naar beneden liep, kwam hij lang ‘bye Iris’, hahaha toppertje.

Terug bij het kantioor, onze bagage gepakt, elkaar maar aan blijven kijken en lachen, wowwww wat was dat heftig en wat onwijs gaaf toch ook.

Gili T

Dat het beste wat ik had kunnen doen, diezelfde dag meteen naar je boot. Een prive boot in mijn geval en door naar mijn resort. Wat een luxe en wat een douche!!! Wat was dat gaaf, maar wat was ik kapot, ik kon echt niet meer. Ik ben die volgende dag niet eens mijn bed uitgekomen, alleen voor eten en een massage… ik heb echt nog nooit zo’n spierpijn gehad. Gili T is dus echt een heel mooi eiland, klein en tropisch. Ik heb op mijn tweede dag lekker rond gefietst en op het strand de zonsondergang bekeken, dat was echt heel mooi.

Vrijdag 1 juli ben ik terug met de boot naar Bali gegaan en bij mijn villa laten afzetten…

Tijd voor vakantie met Daniel en Jasper!!!!

(zie volgende verslag later)